تا به حال به این فکر کردهاید که سرویسهای هواشناسی یا اپلیکیشنهای نقشه مثل گوگلمپ و نشان چگونه کار میکنند؟ آیا هر کدام از آنها از صفر ساخته شدهاند و همه دادهها را خودشان تولید میکنند؟ پاسخ کوتاه این است: نه! راز پشت این ارتباطها، چیزی به نام API است.
اگر در دنیای نرمافزار، برنامهنویسی یا حتی طراحی سایت فعالیت میکنید، احتمالاً بارها این اسم به گوشتان خورده است.API در واقع مثل یک پل ارتباطی میان برنامهها عمل میکند تا بتوانند بدون نیاز به بازنویسی، با یکدیگر حرف بزنند و داده رد و بدل کنند.
در این مقاله، به زبان ساده توضیح میدهیم که API دقیقاً چیست، چه کاربردی دارد، چطور کار میکند و چرا اهمیتش روزبهروز بیشتر میشود. همچنین با انواع مختلف API، مفاهیم پشت آن و مثالهای واقعی از زندگی روزمره آشنا خواهید شد.

تعریف API به زبان ساده
API یا Application Programming Interface که در فارسی «رابط برنامهنویسی کاربردی» ترجمه میشود، در واقع مجموعهای از قواعد، پروتکلها و توابع از پیشتعریفشده است که به برنامهها اجازه میدهد با هم ارتباط برقرار کنند.
به زبان ساده، API مثل پل ارتباطی میان دو نرمافزار یا سرویس مختلف عمل میکند. یک طرف آن نرمافزاری قرار دارد که درخواست میفرستد، و طرف دیگر سیستمی است که داده یا پاسخ را برمیگرداند. این تعامل باعث میشود اپلیکیشنها بتوانند بدون نیاز به کدنویسی مجدد، از قابلیتهای یکدیگر استفاده کنند.
مثلاً وقتی از یک اپلیکیشن تاکسی آنلاین استفاده میکنید، آن برنامه نقشه را خودش طراحی نکرده است؛ بلکه با استفاده از Google Maps API مسیر را از سرور گوگل دریافت میکند. یا وقتی وارد یک سایت هواشناسی میشوید، اطلاعات دما و وضعیت آبوهوا از طریق API بهصورت خودکار از یک سرویس جهانی گرفته میشود.
API مثل شاهکلیدی در دنیای برنامهنویسی است که درهای ارتباط میان سیستمهای مختلف را باز میکند. با کمک آن میتوانید بهجای ساخت کامل یک سرویس از صفر، مستقیماً به دادهها یا قابلیتهای یک سرویس دیگر متصل شوید — درست مثل اینکه بهجای ساختن نقشه، فقط از مسیر آمادهی گوگل استفاده کنید.
به همین دلیل است که امروزه تقریباً تمام سرویسها، وبسایتها و اپلیکیشنها به نوعی به API وابستهاند و بدون آن، بخش بزرگی از دنیای دیجیتال ما کار نمیکرد در ادامه ی مقاله با ما همراه باشید تا بیشتر به مبحث APi چیست وچه کاربردی دارد بپردازیم
API چگونه کار میکند؟
APIها یا رابطهای برنامهنویسی کاربردی، مجموعهای از نقاط پایانی (Endpoints) هستند که از طریق آنها میتوان به سرویسها، دادهها و عملکردهای برنامهها دسترسی پیدا کرد. این نقاط پایانی توسط توسعهدهندگان API طراحی و پیادهسازی میشوند و هر کدام بسته به سطح دسترسی، دادهها و خدمات خاصی را در اختیار برنامهها قرار میدهند. به عبارت دیگر، هر نقطه پایانی نقش نقطه شروع برای برقراری ارتباط برنامه با سرور یا سرویس ارائهدهنده API را دارد.
عملکرد API بسته به طراحی و دسترسیهای تعریفشده توسط توسعهدهندگان متفاوت است. دادهها و درخواستها از برنامه (کلاینت) به سرور ارسال شده و پاسخها بازگردانده میشوند. برای درک بهتر، فرض کنید کلاینت برنامه خودتان و سرور، زیرساخت و خدمات ارائهدهنده API است.
برای تصور ساده، API را میتوان به تجربه رفتن به رستوران تشبیه کرد:
- شما رستوران و غذایی که میخواهید را انتخاب میکنید — این مرحله مانند تعیین نیازها و انتخاب API مناسب است.
- سفارش غذا را به گارسون میدهید — مشابه ارسال درخواست از کلاینت به API.
- گارسون سفارش را به آشپزخانه منتقل میکند — همان دریافت درخواست توسط سرور.
- آشپز غذا را آماده میکند — پردازش و انجام فعالیتهای لازم در سرور.
- گارسون غذا را برای شما میآورد — ارسال پاسخ و دادهها از سرور به برنامه توسط API.
این مثال ساده، مکانیزم کلی عملکرد API را نشان میدهد، هرچند در برخی موارد، فرآیند ممکن است پیچیدهتر باشد.

APIها ابزارهای حیاتی برای توسعهدهندگان هستند زیرا به آنها اجازه میدهند ایدههای جدید را بدون بازنویسی مکرر از صفر پیادهسازی کنند. با استفاده از API سایر سرویسها، توسعهدهندگان میتوانند به عملکردهای مورد نیاز دسترسی پیدا کرده و زمان و منابع خود را صرف ایجاد قابلیتهای منحصر به فرد کنند، که در نهایت ارزش پروژه را افزایش میدهد.
نحوه کار API بسته به نوع آن متفاوت است. برخی از APIها قراردادی هستند؛ به این معنا که با قرار دادن API یک نرمافزار در سایت یا برنامه، درخواستها به سرور ارسال میشوند و پس از تأیید، پل ارتباطی برقرار میگردد.
مثالهای عملی مکانیسم API:
مثال اول:
زمانی که از فروشگاه اینترنتی خرید میکنید، برای پرداخت آنلاین به درگاههای بانکی مختلف دسترسی پیدا میکنید. فروشگاه با استفاده از API بانکها این ارتباط را برقرار میکند. وقتی روی یکی از درگاهها کلیک میکنید، درخواست شما به وبسرور بانک ارسال میشود، سرور بانک آن را پردازش کرده و پاسخ را ارسال میکند تا شما به صفحه پرداخت منتقل شوید.
مثال دوم:
فرض کنید فروشگاه اینترنتی دارید و نرمافزار حسابداری شما قابلیت ثبت خودکار فاکتورها را ندارد. با استفاده از API نرمافزار حسابداری، میتوانید فاکتورها را مستقیماً از سایت به نرمافزار منتقل کنید. به این ترتیب، بدون نیاز به ورود دستی دادهها، پل ارتباطی میان سایت و نرمافزار برقرار میشود و همه اطلاعات بهطور خودکار ثبت میگردد.
انواع API ها
APIها را میتوان از جهات مختلف دستهبندی کرد، اما یکی از رایجترین روشها، تقسیمبندی بر اساس سطح دسترسی و نوع استفاده است.
انواع APIبر اساس سطح دسترسی
بر این اساس، چهار نوع اصلی API وجود دارد:
- API خصوصی (Private API)
- API عمومی (Public API)
- API شراکتی (Partner API)
- API ترکیبی (Composite API)
در ادامه هر یک از این انواع را به تفصیل بررسی میکنیم.
API خصوصی (Private API)
API خصوصی، همانطور که از نامش پیداست، تنها برای استفاده داخلی یک سازمان طراحی میشود. این نوع API معمولاً اطلاعات حساس یا داخلی مانند دادههای کارمندان، حقوق، شماره حسابها و دیگر اطلاعات داخلی را بین بخشهای مختلف سازمان منتقل میکند.
برای مثال، در شرکتی مانند دیجیکالا یا اسنپ، بخش مالی به اطلاعات فروش و پرداخت مشتریان نیاز دارد و بخش منابع انسانی به دادههای حقوق و ساعات کاری کارکنان دسترسی دارد. با استفاده از API خصوصی، هر بخش میتواند به اطلاعات مورد نیاز خود دسترسی داشته باشد، بدون آن که دادهها به خارج از سازمان درز پیدا کند.
سطح دسترسی در API خصوصی توسط شرکت کنترل میشود و معمولاً از روشهایی مانند احراز هویت و رمزگذاری برای محافظت از اطلاعات استفاده میشود.
API عمومی (Public API)
API عمومی یا باز (Open API) برای استفاده عموم کاربران یا توسعهدهندگان خارجی در دسترس است. این نوع API امکان برقراری ارتباط بین سرویسها و پلتفرمها را برای ارائه خدمات یا محصولات فراهم میکند.
نمونههای مشهور API عمومی شامل Google Maps، توییتر، فیسبوک، تلگرام و اینستاگرام هستند. برخی از این APIها رایگان هستند و برخی ممکن است نیاز به مجوز یا پرداخت هزینه داشته باشند.
مثال کاربردی: با اتصال API اینستاگرام به سایت خود، میتوانید پستها را به صورت خودکار در سایت نمایش دهید یا پس از انتشار محصول جدید، محتوای مرتبط در شبکه اجتماعی به نمایش درآید.
API شراکتی (Partner API)
API شراکتی تنها با توافق بین شرکت ارائهدهنده و دریافتکننده API قابل استفاده است و معمولاً در همکاریهای تجاری بین دو سازمان به کار میرود.
به عنوان مثال، اگر یک فروشگاه اینترنتی بخواهد محصولات خود را از طریق یک شرکت تبلیغاتی کلیکی معرفی کند، با استفاده از Partner API آن شرکت، محصولات فروشگاه در پلتفرم تبلیغاتی نمایش داده میشوند. این نوع API محدود و هدفمند است و برای استفاده عمومی در دسترس نیست.
API ترکیبی (Composite API)
API ترکیبی، همانطور که از نامش پیداست، ترکیبی از چند API مختلف است و امکان استفاده همزمان از چند سرویس را در یک درخواست فراهم میکند.
مثلاً به جای استفاده از سه برنامه مختلف برای بررسی وضعیت آبوهوا، مسیریابی و اخبار، یک API ترکیبی میتواند همه این سرویسها را در قالب یک API واحد ارائه دهد. این نوع API برای خدمات پیچیدهتر و چندگانه بسیار کاربردی است و تجربه کاربری سادهتری ایجاد میکند.
API ترکیبی مانند موبایلهای هوشمند امروزی است که امکانات چندگانه را در یک دستگاه ارائه میدهد، در مقابل نمونههای قدیمی که هر سرویس جداگانه و محدود داشتند.
انواع API براساس نوع استفاده
APIها را میتوان نه تنها بر اساس سطح دسترسی، بلکه براساس نوع استفاده و کاربردشان نیز دستهبندی کرد. این نوع دستهبندی به توسعهدهندگان کمک میکند تا بفهمند هر API چه عملکردی ارائه میدهد و در چه موقعیتی میتوان از آن استفاده کرد. در ادامه، شش نمونه رایج API بر اساس نوع استفاده معرفی میشوند:
API سیستمعامل (OS API)؛ نمونهای از API اختصاصی
API سیستمعامل یا OS API، امکان دسترسی برنامهها به خدمات سیستمعامل و میانافزارها را فراهم میکند. برای مثال، API ویندوز، لینوکس و داتنت مایکروسافت نمونههایی از این نوع هستند.
با استفاده از OS API، برنامهنویسان میتوانند به فایلها، منابع و قابلیتهای سیستمعامل دسترسی پیدا کرده و آنها را کنترل کنند. این نوع API معمولاً برای توسعه برنامههای اختصاصی هر سیستمعامل طراحی میشود و استفاده از آن برای برنامهنویسان امکانات گستردهای فراهم میکند.
API وب (Web API)؛ نمونهای از API عمومی
Web API برای نمایش منابع وب و دسترسی به خدمات اینترنتی طراحی شده است. هر URL میتواند یک API وب را فعال کند و با استفاده از آن، برنامهها به وب سرویسها و امکانات آنلاین متصل میشوند.
نمونههای Web API شامل شبکههای اجتماعی مانند پینترست، سرویسهای پرداخت الکترونیک و گوگل مپ هستند. برای مثال، با استفاده از API پینترست میتوانید اطلاعات اکانت خود را به وبسایت منتقل کنید، یا با API گوگل مپ، نقشه و موقعیت مکانی را در سایت خود نمایش دهید.
API از راه دور (Remote API)؛ نمونهای از API عمومی
Remote API امکان دسترسی به منابع خارج از سیستم شما را فراهم میکند. دو برنامه از طریق شبکه با هم ارتباط برقرار میکنند و دادهها را رد و بدل میکنند.
نمونههای معروف شامل Java Database Connectivity (JDBC) و Java Remote Method Invocation (RMI) هستند. این APIها معمولاً بر اساس استانداردهای وب طراحی شدهاند و دسترسی به سرویسهای راه دور را آسان میکنند.
API برنامه (Program API)؛ از انواع API اختصاصی
Program API مبتنی بر فناوری فراخوانی از راه دور (RPC) است و امکان دسترسی به بخشهایی از برنامه، سرویس یا سیستمعامل برای نرمافزار دیگر را فراهم میکند. این نوع API معمولاً به صورت کتابخانه یا فریمورک ارائه میشود و برنامهنویسان میتوانند بدون نوشتن کدهای پایه، عملکرد مورد نظر را اضافه کنند.
نمونهها شامل SDKها (Software Development Kit)، APIهای گرافیکی مانند OpenGL و DirectX و Android SDK هستند. برای مثال، با استفاده از SDK توییتر، توسعهدهندگان نیازی به ایجاد درخواستهای مستقل HTTP ندارند و میتوانند به راحتی از کتابخانهها و توابع آماده استفاده کنند.
API سرور (Server API)؛ پل ارتباطی با سرور
Server API نقش پلی میان برنامهنویس و سرور دارد و اجازه میدهد از منابع و خدمات موجود در سرور استفاده شود. این API معمولاً از پروتکلهایی مانند HTTP برای ارسال درخواست و دریافت پاسخ استفاده میکند.
برای مثال، اگر یک وبسرویس لیست کاربران ارائه دهد، میتوانید از طریق Server API درخواست دریافت اطلاعات را ارسال کرده و پاسخ را دریافت کنید.
API پایگاه داده (Database API)؛ اتصال به دیتابیس
Database API امکان ارتباط برنامهها با پایگاه داده را فراهم میکند. با استفاده از این API، برنامهنویسان میتوانند دادهها را خوانده، درج یا بهروزرسانی کنند.
نمونهها شامل پایگاه دادههایی مانند MySQL، Oracle و MongoDB و API دیتابیس دروپال هستند که به توسعهدهندگان امکان نوشتن کوئریهای یکپارچه را میدهند.
این دستهبندی به توسعهدهندگان کمک میکند تا درک بهتری از کاربرد هر API داشته باشند و مناسبترین نوع API را برای پروژههای خود انتخاب کنند.
مهمترین APIها و انواع پروتکلهای API
APIها برای ایجاد ارتباط یکپارچه بین سرویسها و سیستمهای مختلف، از پروتکلهای استاندارد استفاده میکنند. آشنایی با رایجترین پروتکلها به توسعهدهندگان کمک میکند تا بهترین نوع API را برای پروژههای خود انتخاب کنند.
پروتکل SOAP (Simple Object Access Protocol)
SOAP یک پروتکل قدیمی و قدرتمند برای انتقال اطلاعات بین سیستمها است که بر پایه HTTP یا HTTPS کار میکند. هر پیام SOAP شامل دو بخش هدر و بدنه است و محتوای بدنه معمولاً به صورت XML ارسال میشود.
مثال ساده: تصور کنید نامهای در صندوق پستی قرار میدهید. بستهبندی نامه مانند پیام XML و ارسال آن توسط پست مانند پروتکل SOAP عمل میکند.
مزایا:
- امنیت بالا برای وب اپلیکیشنها
- رعایت قوانین و استانداردهای دقیق
- پشتیبانی از فرمت XML که قابلیت نگهداری متن، نمودار و تصاویر را دارد
APIهای درگاه پرداخت و مدیریت ارتباط با مشتری، نمونههای عملی SOAP هستند.
پروتکل RPC (Remote Procedure Call)
RPC پروتکلی برای فراخوانی عملکردها و دستورها روی سروری دیگر است، مشابه تماس تلفنی با یک دوست در شهری دیگر: ابتدا درخواست ارسال میکنید، سپس پاسخ دریافت میشود.
مزایا:
- مناسب برای اضافه کردن دستورات و رویهها
- پشتیبانی از فرمتهای JSON و XML
- امکان استفاده از دستورهای CRUD برای ایجاد، خواندن، بهروزرسانی و حذف دادهها
انواع RPC شامل:
- XML-RPC: انتقال دادهها با XML و سبکتر از SOAP
- JSON-RPC: ارسال پاسخ با JSON
- gRPC: فریمورک متنباز گوگل با HTTP/2 و زبان توصیف protobuf برای فراخوانی مستقیم متدها
پروتکل REST (Representational State Transfer)
RESTful API محبوبترین نوع Web API است که از قالبهای متنی مختلف مانند JSON، XML، HTML و YAML پشتیبانی میکند. REST بر اساس URL منابع را شناسایی کرده و از درخواستهای HTTP مانند GET، POST، PUT و DELETE برای تبادل داده استفاده میکند.
مزایا:
- بهینه برای وب اپلیکیشنها
- مصرف کم پهنای باند
- ساده و استاندارد برای توسعهدهندگان
- امکان استفاده در فناوریهای مختلف به لطف قالب JSON
پروتکل GraphQL
GraphQL یک زبان کوئری مبتنی بر سرور است که اجازه میدهد توسعهدهندگان تنها یک درخواست واحد ارسال کنند و دادههای دقیق مورد نیازشان را دریافت کنند. برخلاف REST، نیازی به ارسال چندین درخواست جداگانه برای منابع مختلف نیست.
شرکتهایی مانند Shopify، Yelp، GitHub، Coursera و New York Times از GraphQL برای ساخت API استفاده میکنند.
مهمترین APIهای پرکاربرد
امروزه برخی APIها به شدت مورد استفاده قرار میگیرند و پایه بسیاری از سرویسها هستند:
- RESTful API: رایجترین API وب برای ایجاد سرویسهای اینترنتی، مانند OpenWeatherMap برای برنامههای هواشناسی
- SOAP API: تبادل داده با XML بین برنامهها
- OAuth API: احراز هویت و مدیریت دسترسی امن کاربران، مانند Facebook و Google
- APIهای پرداخت: برای انجام پرداخت آنلاین ایمن و یکپارچه
- Google Maps API: ادغام نقشهها و خدمات مبتنی بر مکان در اپلیکیشنها
- Twilio API: ایجاد برنامههای ارتباطی با پیامرسان و تماس صوتی
- Amazon Web Services API: خدمات رایانش ابری برای برنامههای مقیاسپذیر
- Facebook Graph API: دسترسی به دادههای کاربران و یکپارچهسازی با فیسبوک
- Twitter API: ارسال و دریافت توییتها، نظارت و تحلیل دادهها
- Stripe API: پرداختهای آنلاین آسان و ایمن
مزایای استفاده از API
استفاده از API علاوه بر ساده کردن دسترسی به منابع و مدیریت برنامهها، امنیت و قابلیت کنترل بالایی را نیز فراهم میکند. این ویژگیها باعث میشود API به یک ابزار ارزشمند در توسعه نرمافزار تبدیل شود. یکی دیگر از مزایای مهم API برخورداری از لایه انتزاعی (Layer of Abstraction) است؛ این لایه به برنامهنویسان امکان میدهد بدون درگیر شدن با پیچیدگیهای فنی و جزئیات داخلی سیستم، برنامههایی ساده و کاربردی بسازند. این مفهوم را میتوان به مهارت رانندگی تشبیه کرد؛ نیازی نیست راننده از جزئیات موتور یا سیستم ترمز اطلاع داشته باشد، بلکه با استفاده از ابزارهای ساده مثل فرمان و پدال، ماشین را کنترل میکند.
به طور کلی، محبوبترین مزایای استفاده از API عبارتند از:
اتصال و تعامل با سرویسهای خارجی
API به برنامهها اجازه میدهد به راحتی با سرویسها و برنامههای دیگر ارتباط برقرار کرده و دادهها و عملکردهای موردنیاز را دریافت کنند.
افزایش امنیت و کنترل
با API میتوان دسترسی به دادهها و سرویسها را بهصورت امن و قابل کنترل مدیریت کرد. این قابلیت به برنامهنویسان امکان میدهد که فقط بخش مشخصی از اطلاعات یا امکانات سیستم را در اختیار دیگران قرار دهند و حریم خصوصی کاربران حفظ شود.
صرفهجویی در زمان و هزینه
با استفاده از APIهای آماده، برنامهنویسان دیگر نیازی به نوشتن کد از صفر ندارند، که این امر باعث کاهش هزینهها و افزایش سرعت توسعه نرمافزار میشود.
افزودن امکانات و توسعه برنامه
APIها امکان اضافه کردن قابلیتهای جدید به برنامهها بدون نیاز به تغییرات گسترده در سیستم اصلی را فراهم میکنند و توسعه نرمافزار را انعطافپذیرتر میکنند.
سازگاری، هماهنگی و یکپارچه کردن برنامهها
APIها به توسعهدهندگان کمک میکنند تا برنامهها و سرویسهای مختلف را بهطور هماهنگ و یکپارچه با یکدیگر ترکیب کنند و تجربه کاربری بهتری ارائه دهند.
اتوماسیون
APIها امکان انجام خودکار فرآیندها را فراهم میکنند و نیاز به مداخله انسانی را کاهش میدهند. این ویژگی باعث افزایش بهرهوری و سرعت انجام کارها میشود.
گسترش دامنه دسترسی و مخاطبان
با قرار دادن API در سیستم، میتوان سرویسها و دادهها را به دیگر سیستمها و کاربران جدید ارائه کرد و دامنه فعالیت و مشتریان را گسترش داد.
انطباق و انعطافپذیری
API سفارشی کمک میکند تا سیستمها سریعتر با تغییرات سازگار شوند و انتقال دادهها و بررسی اطلاعات راحتتر انجام شود.
پاسخگویی به نیازهای سازمانی
با استفاده از API، شرکتها میتوانند نیازهای داخلی و عملیاتی خود را بهینه مدیریت کنند؛ برای مثال پردازش قبضها، رسیدگی به مالیات، ثبت تراکنشها و مدیریت پرداختها به صورت یکپارچه و خودکار انجام میشود.
معایب و چالشهای استفاده از API
با وجود مزایای بسیار API، استفاده از آن بدون آگاهی کامل میتواند با چالشها و محدودیتهایی همراه باشد. مهمترین معایب API عبارتند از:
۱. پیچیدگی در توسعه و یکپارچهسازی
ادغام API با سیستمهای داخلی شرکت یا برنامههای موجود گاهی پیچیده و پرهزینه است. توسعهدهندگان باید هماهنگی بین API و ساختار فعلی نرمافزار را حفظ کنند که این موضوع میتواند زمان و منابع زیادی نیاز داشته باشد.
۲. مسائل امنیتی
به دلیل استاندارد بودن APIها، آنها ممکن است در معرض حملات سایبری قرار بگیرند. بهروزرسانی مستمر API و مدیریت صحیح دسترسیها برای حفظ امنیت دادهها ضروری است.
۳. مستندات و هماهنگی با نسخههای جدید
APIها معمولاً با بهروزرسانیهای مکرر همراه هستند. این موضوع باعث میشود توسعهدهندگان مجبور باشند تغییرات را با دقت دنبال کنند تا برنامهها با نسخههای جدید هماهنگ بمانند.
۴. API Injection (تزریق در API)
یکی از تهدیدهای جدی API، تزریق کدهای مخرب است. این حملات میتوانند باعث سرقت اطلاعات هویتی، دسترسی غیرمجاز به دادهها یا حتی حذف کل وبسایت شوند. دلیل اصلی آسیبپذیری، عدم اعتبارسنجی ورودیها قبل از رسیدن به API است. راهکار مقابله: استفاده از Validation و اعتبارسنجی ورودیها در سمت سرور.
۵. آسیبپذیری دستگاههای اینترنت اشیاء (IoT)
APIها برای توسعه و مدیریت دستگاههای IoT بسیار کاربردی هستند، اما در صورت عدم امنیت کافی، هکرها میتوانند به اطلاعات حساس دسترسی پیدا کنند یا عملکرد دستگاهها را مختل کنند. برای جلوگیری از این خطر، استفاده از سیستمهای امنیتی بهروز و تنظیم دقیق دسترسی API ضروری است.
کاربردهای API
API یا رابط برنامهنویسی کاربردی ابزاری حیاتی در دنیای فناوری امروز است که امکان ارتباط، تبادل اطلاعات و همکاری بین نرمافزارها و سیستمهای مختلف را فراهم میکند. استفاده از API باعث صرفهجویی در زمان توسعه، افزایش کارایی و ایجاد تجربه کاربری یکپارچه میشود.
ایجاد ارتباط بین سیستمها
یکی از اصلیترین کاربردهای API، اتصال نرمافزارها و سیستمهای مختلف است. برای مثال، یک فروشگاه اینترنتی میتواند سیستم مدیریت موجودی خود را به وبسایت فروش متصل کند تا اطلاعات کالاها بهصورت لحظهای بهروزرسانی شود.
پرداختهای آنلاین
در تجارتهای الکترونیک، APIها نقش کلیدی در اتصال به درگاههای پرداخت دارند. فروشگاهها با استفاده از API بانکها و شرکتهای پرداخت، تراکنشهای ایمن و سریع را برای کاربران فراهم میکنند و تجربه خرید آنلاین را بهبود میبخشند.
ادغام خدمات شخص ثالث
APIها امکان ادغام سرویسها و قابلیتهای مختلف در یک برنامه را فراهم میکنند. برای مثال، افزودن نقشه، پیشبینی آبوهوا یا ورود به سایت با حسابهای کاربری شبکههای اجتماعی مانند Google و Facebook، همگی از طریق API انجام میشود.
اتصال به خدمات ابری
بسیاری از سرویسهای ابری از API برای ارائه خدمات استفاده میکنند، شامل ذخیرهسازی دادهها، مدیریت سرورها، محاسبات ابری و تحلیل دادهها. APIها این امکان را میدهند که کاربران بدون نیاز به مدیریت زیرساختهای پیچیده، به خدمات ابری دسترسی داشته باشند.
اتوماسیون فرآیندها
APIها با تبادل داده و اجرای عملیات بهصورت خودکار، نیاز به مداخله دستی را کاهش داده و بهرهوری را افزایش میدهند. برای مثال، نرمافزار حسابداری میتواند فاکتورهای فروش ثبتشده در یک فروشگاه اینترنتی را بهطور خودکار وارد کند.
توسعه سریع نرمافزار
APIها توابع و سرویسهای آمادهای ارائه میدهند که فرآیند توسعه نرمافزار را سادهتر میکنند. توسعهدهندگان به جای شروع از صفر، میتوانند از قابلیتهای از پیش ساختهشده بهره ببرند، زمان و هزینه توسعه را کاهش دهند و سریعتر به بازار عرضه شوند.
دادهکاوی و تحلیل اطلاعات
با استفاده از API، سازمانها میتوانند دادههای مورد نیاز خود را از سیستمهای دیگر جمعآوری کرده و برای تحلیل و تصمیمگیریهای استراتژیک استفاده کنند.
اهمیت API در کسبوکارها
APIها تجربه بهتری برای مشتریان ایجاد کرده و عملیات کسبوکار را سادهتر میکنند. برخی کاربردهای آن در کسبوکار عبارتند از:
- سهولت در یکپارچهسازی: API به سیستمها و برنامههای مختلف امکان اتصال و تبادل اطلاعات میدهد و فرآیندهای پیچیده را سادهتر میکند.
- یکپارچهسازی بهتر: با استفاده از API، برنامهها و سرویسها میتوانند عملکرد متقابل خود را با نیازهای کسبوکار هماهنگ کرده و عملکرد بهتری ارائه دهند.
- خودکارسازی کارها: APIها وظایف دستی را خودکار میکنند و انتقال داده بین برنامهها را نرم و بدون دردسر انجام میدهند.
- خدمات پیشرفتهتر: APIها امکان اجرای برنامهها و خدمات جدید، تکمیل محصولات یا خدمات شخص ثالث و توسعه مدلهای کسبوکار دیجیتال را سادهتر میکنند.
- نوآوری: APIها ابزار تحول دیجیتال و توسعه مدلهای کسبوکار نوآورانه هستند که توسعه سریعتر، بهتر و کمهزینهتر را امکانپذیر میسازند.
روشهای کسب درآمد از API
APIها نه تنها ابزارهایی حیاتی برای ارتباط و تبادل داده بین نرمافزارها هستند، بلکه میتوانند به عنوان منبع درآمد برای کسبوکارها نیز استفاده شوند. روشهای کسب درآمد از API را میتوان به دو دسته مستقیم و غیرمستقیم تقسیم کرد:
۱. درآمدزایی مستقیم
ارائه رایگان به همراه استراتژیهای دیگر
یکی از رایجترین روشها، ارائه API به صورت رایگان است تا کاربران بتوانند کارایی و ارزش آن را بسنجند. ارائه رایگان زمانی موثر است که با سایر مدلهای درآمدزایی ترکیب شود، زیرا ارائه بدون محدودیت ممکن است هزینههای اضافی ایجاد کند.
پرداخت توسط مصرفکنندگان
بعد از ارائه نسخه رایگان، میتوان برای خدمات و امکانات پیشرفته API هزینه تعیین کرد. چند مدل رایج عبارتند از:
- پرداخت سطحبندیشده: ارائه سطوح مختلف خدمات مانند برنزی، نقرهای و طلایی با قیمت و امکانات متفاوت.
- پرداخت به ازای مصرف (Pay-as-you-go): کاربران بر اساس میزان استفاده واقعی از API، هزینه پرداخت میکنند.
- پرداخت مبتنی بر واحد (Unit-based): برای هر واحد یا درخواست API، قیمت مشخص تعیین میشود و کاربران بر اساس نیاز خود واحدها را خریداری میکنند.
به اشتراکگذاری درآمد با مصرفکنندگان
در برخی موارد، API میتواند جریان درآمدی ایجاد کند که بخشی از آن به مصرفکنندگان بازگردد:
- سهم درآمد از آگهی (Ad revenue share): کاربران میتوانند تبلیغات را در سایت یا برنامه خود نمایش دهند و بخشی از درآمد حاصل به آنها تعلق گیرد.
- درآمد رابطهمند (Affiliate): درآمد از طریق هزینه به ازای هر استفاده (CPA)، هزینه به ازای هر کلیک (CPC) یا مدلهای تقسیم درآمد یکباره یا مکرر.
- اعتبار (Credits to bill): بخشی از درآمد ایجادشده به صورت اعتبار برای مصرفهای آینده کاربران اختصاص داده میشود.
۲. درآمدزایی غیرمستقیم
APIها همچنین میتوانند ارزش کسبوکار را به روشهای غیرمستقیم افزایش دهند:
- ابزار بازاریابی: APIها میتوانند به عنوان یک ابزار بازاریابی عمل کنند و برند شما را در وبسایتها و برنامههای دیگر معرفی کنند.
- افزایش آگاهی از برند: استفاده دیگران از API شما موجب معرفی برندتان به کاربران جدید میشود.
- تولید و مدیریت محتوا: برخی APIها امکان نوشتن، بهروزرسانی و حذف محتوا را فراهم میکنند و ارزش افزوده برای کسبوکار ایجاد میکنند.
- نرمافزار به عنوان سرویس (SaaS): APIها میتوانند بخشی از نرمافزارهای آنلاین باشند و خدمات SaaS را به کاربران ارائه دهند.
- ایجاد ترافیک: APIها میتوانند کاربران را به وبسایت یا برنامه شما هدایت کنند و با جذب ترافیک، فرصتهای درآمدی و تبلیغاتی ایجاد کنند.
APIها به کسبوکارها این امکان را میدهند که به صورت مرحلهای و با استراتژیهای مختلف، درآمدزایی مستقیم و غیرمستقیم داشته باشند. بسیاری از شرکتها ابتدا با روشهای غیرمستقیم شروع کرده و سپس با ارائه خدمات پیشرفته، مدل درآمدی خود را گسترش میدهند.

نکات مهم در استفاده از API
برای استفاده مؤثر از APIها، لازم است ابتدا درک درستی از مفاهیم پایه برنامهنویسی و کارکرد API داشته باشید. در واقع، قدم صفر علاقه به برنامهنویسی است! چرا که بدون آشنایی با منطق برنامهنویسی و نحوه کار با دادهها، استفاده از API دشوار خواهد بود.
اگر به توسعه برنامههای تحت وب علاقهمند هستید اما هنوز با طراحی یا مفاهیم پایه وب آشنا نیستید، پیشنهاد میشود ابتدا در یک دوره مقدماتی آموزش وب شرکت کنید تا با ساختار صفحات وب، سرور و نحوه ارتباط میان آنها آشنا شوید. پس از آن، میتوانید بهصورت تخصصی یادگیری کار با APIها را آغاز کنید.
یکی از مهمترین منابع یادگیری، مستندات (Documentation) هر API است. در این مستندات توضیح داده میشود که چطور باید به API متصل شوید، چه پارامترهایی نیاز دارید و خروجی هر درخواست به چه شکل خواهد بود. پس از مطالعه مستندات، معمولاً لازم است:
- دریافت کلید API یا Token:
برای استفاده از بیشتر سرویسها، باید در سایت ارائهدهنده ثبتنام کرده و کلید مخصوص خود را دریافت کنید. این کلید مانند کارت شناسایی برنامه شماست و به سرویس کمک میکند تا دسترسیها را کنترل کند. - ارسال درخواست (Request):
ارتباط با API از طریق ارسال درخواستهای HTTP انجام میشود. شما باید یاد بگیرید چگونه با متدهایی مانند GET، POST یا DELETE دادهها را از API بخوانید یا به آن ارسال کنید. - بررسی پاسخ (Response):
در صورت موفقیتآمیز بودن درخواست، API پاسخی شامل دادههای مورد نظر شما برمیگرداند (معمولاً در قالب JSON). سپس میتوانید این دادهها را در برنامه خود نمایش دهید یا برای تحلیل بیشتر استفاده کنید. - رعایت قوانین استفاده:
همیشه به محدودیتها و قوانین استفاده از API توجه کنید. بسیاری از سرویسها برای تعداد درخواستها یا نوع دادههایی که میتوانید دریافت کنید، محدودیت دارند. نقض این قوانین میتواند منجر به مسدود شدن کلید شما شود. - تمرین و آزمونوخطا:
یادگیری استفاده از APIها در عمل اتفاق میافتد. میتوانید از ابزارهایی مانند Postman یا Insomnia برای تست درخواستها و درک بهتر روند ارتباط با API استفاده کنید.
در نهایت، فراموش نکنید که اشتیاق به یادگیری و استمرار در تمرین مهمترین نکته در مسیر یادگیری کار با API است. هرچه تجربه بیشتری در پروژههای واقعی کسب کنید، درک شما از نحوه عملکرد و بهینهسازی APIها نیز عمیقتر خواهد شد.
نتیجهگیری
در این مقاله با مفهوم API و نقش حیاتی آن در دنیای امروز برنامهنویسی آشنا شدیم. فهمیدیم که API یا رابط برنامهنویسی کاربردی، همان پلی است که بین نرمافزارها و سرویسهای مختلف ارتباط برقرار میکند و امکان تبادل داده را بهسادگی فراهم میسازد. با انواع مختلف API از نظر سطح دسترسی و کاربرد، پروتکلهای رایج، و روند اجرای درخواستها آشنا شدیم و دیدیم چگونه میتوان از این ابزار قدرتمند برای توسعه نرمافزارها یا حتی کسب درآمد استفاده کرد.
به یاد داشته باشید که یادگیری و تسلط بر استفاده از APIها، یکی از گامهای مهم برای تبدیل شدن به یک برنامهنویس حرفهای است. اگر بهتازگی مسیر یادگیری برنامهنویسی را شروع کردهاید، با تمرکز بر مفاهیم پایه، مطالعه مستندات APIها و تمرین عملی با نمونههای واقعی، بهتدریج میتوانید در این حوزه متخصص شوید.
اگر در ابتدای مسیر یادگیری برنامه نویسی هستید، پیشنهاد میکنیم مقاله جامع یادگیری برنامهنویسی برای مبتدیها را در سایت مطالعه کنید.
سؤالات متداول درباره API
۱. API چیست؟
API مخفف Application Programming Interface یا «رابط برنامهنویسی کاربردی» است و در واقع پلی ارتباطی میان نرمافزارها و سرویسهای مختلف محسوب میشود. بهکمک API، دو سیستم میتوانند بدون نیاز به درک ساختار داخلی یکدیگر، داده و خدمات رد و بدل کنند.
۲. تفاوت نرمافزار و API در چیست؟
نرمافزار مجموعهای از کدها و دادههاست که برای انجام یک وظیفه خاص طراحی شده است، در حالی که API ابزاری برای برقراری ارتباط و تعامل با نرمافزار است. بهعبارتی، API راه استفاده از امکانات نرمافزار را برای سایر برنامهها فراهم میکند.
۳. مهمترین کاربردهای API چیست؟
رایجترین کاربرد API، افزودن قابلیتهای جدید به برنامههاست.
بهعنوان مثال، هنگام ورود با حساب گوگل، اتصال فروشگاه اینترنتی به درگاه پرداخت، یا نمایش پستهای اینستاگرام در سایت—all این موارد با API انجام میشود.
۴. Web API چیست؟
Web API نوعی API است که از طریق اینترنت و پروتکل HTTP ارتباط برقرار میکند. دادهها معمولاً در قالب JSON یا XML ارسال و دریافت میشوند و توسعهدهندگان میتوانند سرویسهای تحت وب را بهراحتی با آنها یکپارچه کنند.
۵. API Key چیست؟
API Key رشتهای از حروف و اعداد است که برای احراز هویت و کنترل دسترسی کاربران استفاده میشود. هر بار که برنامه شما به API متصل میشود، این کلید بهعنوان شناسه ارسال شده تا سرویس مطمئن شود درخواست معتبر است.
۶. چگونه با استفاده از API اپلیکیشن بسازیم؟
برای ساخت یک اپلیکیشن با API کافی است:
- API مناسب کسبوکار خود را انتخاب کنید.
- از ارائهدهنده، API Key دریافت کنید.
- مستندات API را مطالعه کنید.
- درخواست (Request) خود را برای Endpointها بنویسید.
- پاسخ (Response) را پردازش کرده و در برنامهتان استفاده کنید.